امام زمان «عج»( بهشت اهل بیتیان)
مربوط به چهارده معصوم و آشنایی باگل سر سبدامام زمان(عج)و دوران انتظار تا جلو گیری شود از فتنه دشمنانی که خود را در لباس دوست جلوه می دهند داعش و وهابیت که تا دیروز امام زمان نمی شناختند شیعه می کشتند الان هم می کشند تا خود رابه جای یاران آن مصلح جلوه دهند
امام زمان «عج»( بهشت اهل بیتیان)
مربوط به چهارده معصوم و آشنایی باگل سر سبدامام زمان(عج)و دوران انتظار تا جلو گیری شود از فتنه دشمنانی که خود را در لباس دوست جلوه می دهند داعش و وهابیت که تا دیروز امام زمان نمی شناختند شیعه می کشتند الان هم می کشند تا خود رابه جای یاران آن مصلح جلوه دهند
اشعار ولادت امام جواد(ع) و حضرت علی اصغر(ع)
عبد الجواد
وقتی بساط عشق بازی چیده می شد
سجاده ســــبزی کنارش دیده می شد
یک پیرِ عاشق با دعـــای مستجابش
در امتحان عاشقی سنـــــجیده می شد
صبرش اگر چه شهره ی هفت آسمان بود
گه گاهی از زخم زبان رنـــــجیده می شــد
گویا دوباره کوثری در بین راه است
کم کم سحر شام دل غمـــدیده می شد
از نور زهراییِ این فرزند خورشید
طومار غربت در جهان برچیده می شد
دانید این اسطوره دلدادگی کیست؟
در آسمانها این چنین نامیده می شد
او کیست؟آقازاده شمس الشموس است
آرامش جان و دل سلطان طوس است
او مثل نوری جلوه کرد و بهترین شد
همچون رسول الله پیغمــــــبر ترین شد
از آسمانها آمد و جاری تر از اشک
مانند زهرا مادرش کوثرتــــرین شد
سر تا به پایش بود توحیـــد مجسم
بر باده رب الکرم ساغر ترین شد
او چندسالی گرچه مهمان بود ما را
اما تجلی کرد و نام آور ترین شـــد
بر تار گیسویش گره خورده دل مـــا
این شاه زاده ،تک پسر، دلبرترین شد
شد زنده یاد یوســــــــف لیلا دوباره
ابن الرضا بود و علی اکبر ترین شد
در چند جایی که عیان شد غیرت او
با نام زهرا مادرش حیدر ترین شد
فرمود بابایش از او بهتر نباشد
مولود ازاو با برکـــت تر نباشد
او آمد و ابن الرضایی کرد ما را
از برکت نامش خدایی کرد ما را
مشتی زخاکیم و قدم بر ما نهاد و
تا عرش برد و کبریایی کرد ما را
دست کریم این امام ذره پــــــرور
یک عمر مشغول گدایی کرد مارا
صوت دل آرای مناجاتش ســــحرها
سر مست جانان و هوایی کرد مارا
بوسیدن خال رطب دارش در این ماه
مهمــــــان بزم باصــــــفایی کرد ما را
یک قطره ی اشک از کنار سفره ی او
هر نیمه شب مردی بــــــکایی کرد ما را
از گوشه صحن و سرای کاظمینش
مست حسین و کربلایی کرد ما را
نیمه نگاه اوست تسکین الفؤادم
کلب امیر کاظمین ،عبدالجوادم
لبخند او آرامش جان رضا شــــــد
یوسف شد و مهمان کنعان رضا شد
سجــــــاده بابا شده گهواره ی او
لالایی اش آهنگ قرآن رضا شد
ابرو تکان می داد و بابا عشق میکرد
با غمزه ای جانانه جانــــان رضا شد
آمد که باقی مانده توحـــید باشد
با نام او شیعه مسلمان رضا شد
قدش عصای پیری ِ این پیرمرد است
قد راست کرد اصل ارکان رضا شد
هر کس که از باب الجواد آمد زیارت
با دست پر مشمول احسان رضا شد
اما خدا لعنت کند فامیل بد را
که باعث قلب پریشان رضا شد
امشب دلم جایی دگر هم پرگشوده
ارباب ما آغوش بر اصغر گشوده
امشب نمی دانم چرا در پیچ و تابم
اشک دو چـــشمانم کند نقش بر آبم
می جوشم و می جوشم و لبریزم از اشک
چله نشینــــــی پای خَــــــم کرده شـــرابم
امشب دخیل گوشه گهواره هستم
دلگرمم و ایمن قیامت از عذابـــم
عشاق را گویم ازین پس تا قیامت
با نام اصلیم کنید اینسان خطـــابم
عالم همه دانند در کوی محبـــــــــت
من ریزه خوار سفره ی طفل ربابم
با اذن سقا در حرم سرباز عشق ِ
ششماه سردار خیـــــــام بوترابم
ای کاش همچون حق شناس پاک طینت
عبد علی اصغر کند زهـــــــرا حسابم
حالا که غم آلود گشته نالـــه هایم
انگار باب القبله ی کرب و بلایم
او را خدا می خواست مه پاره ببیند
مسند نشین کنج گهـــــواره ببــــــیند
بر روی دستان پدر با کام عطشان
با روی خونین ، حنجری پاره ببیند
وقتیکه جسمش روی دستان پدر بود
آقای عالم را چه بیچــــــــاره ببیـــــند
یک عمر با زخمی که مانده روی سینه
دور حــــــــرم بانــــویــی آواره ببینــــــد
اما در آخر چون عموجانش ابالفضل
اورا صف ِمحشر همه کاره ببینـــــــد
لب تشنگان اشک را این طفل ساقیست
شش ماه تا قربانی ششماهه باقیســـــت
