امام زمان «عج»( بهشت اهل بیتیان)

امام زمان «عج»( بهشت اهل بیتیان)

مربوط به چهارده معصوم و آشنایی باگل سر سبدامام زمان(عج)و دوران انتظار تا جلو گیری شود از فتنه دشمنانی که خود را در لباس دوست جلوه می دهند داعش و وهابیت که تا دیروز امام زمان نمی شناختند شیعه می کشتند الان هم می کشند تا خود رابه جای یاران آن مصلح جلوه دهند
امام زمان «عج»( بهشت اهل بیتیان)

امام زمان «عج»( بهشت اهل بیتیان)

مربوط به چهارده معصوم و آشنایی باگل سر سبدامام زمان(عج)و دوران انتظار تا جلو گیری شود از فتنه دشمنانی که خود را در لباس دوست جلوه می دهند داعش و وهابیت که تا دیروز امام زمان نمی شناختند شیعه می کشتند الان هم می کشند تا خود رابه جای یاران آن مصلح جلوه دهند

منجی در یهود


منجی در یهود


انتظار ظهور مصلح جهانی ، امید به آینده روشن دنیاست. این امید وآرزو همیشه 


در فطرت الهی همۀ انسان ها وجود داشته اشت و بررسی ادیان الهی و نیز مکاتب


بشری نشان می دهد که پیروان مذاهب گونـاگون به ظهور موعود آسمـانی که در


موتون دینی به آن وعده داده شده ، ایمان داشته اند؛ بنابراین اعتقةـاد به منجی،


عقیده ای مشترک در میان مذاهب و ملل جهـان به شمـار می رود ؛ گرچه درباره


شخص موعـود و شخصیـت او و چگـونگی ظهـور وحـواد ث پـس از ظهـور آن،


دیدگاه های گوناگونی وجود دارد.


در این بحث ، ابتدا مسائل مربوط به منجی از دیدگاه ادیان بزرگ آسمانی، بررسی


وپس از آن، وجوه مشترک و نقاط اختلافی این باور بیان خواهد شد. گفتنی اسـت 


به دلیـل اینکه مهدویت ازدیدگـاه قرآن و روایـات اسلامی در بحث هـای قبل به


تفصیل مطرح شده است در اینجا بیشتر به بررسی موضوع منجی و موعود دردین 


یهود ومسیحیّت و آئین زرتشت می پردازیم.


آشنایی با یهودیّت


یهودیان از نژاد عبرانـی هستند. این نژاد با اعـراب، آشوریـان . چند قوم دیگـر 


خاورمیانه اصالتی مشترک دارند. برخی از دانشمندان معتقدند که نام «عبرانی»را


کنعانیـان پس از ورود حضرت ابراهیم(ع) به سرزمین کنعـان به او داده اند و این 


لقب در خاندان وی باقی مانده است.گفتنی است که عظمت حضرت ابراهیم خلیل


(ع) به حدّی است که وی همواره موجب نزاع یهودیـت، مسیحیت و اسلام  بـوده


است وهر یک ، آن حضرت را از خود می داند.


قرآن کریم می فرماید:


(مَا کَانَ اِبرَاهِیمُ یَهُودِیًّا وَ لَا نَصرَانِیًّا وَ لَکِن کَانَ 



حَنِیفًا مُّسلِمًا وَمَا کَانَ مِنَ المِشرِکِینَ)؛*1


ابراهیم ، نه یهودی بوده است و نه نصرانی ؛ بلکه او بر آیین اسلام 


بوده و از مشرکان نبوده.


نکته جالب ، اینکه «تورات » کتاب آسمـانی یهـود، درباره حضرت


 ابراهیم(ع) ونسب ونیای او و نیز همسران وفرزند انش و سفرهـای 


او به سرزمین کنعـان والخلیل، مطالب فراوانی گفته است ؛ ولـی به


دو حادثۀ مهم در زندگی آن حضرت یعنی جریان بت شکنی وپـس از


 آن به آتش افکندن وی به وسیله مشرکان و دیگری د استـان بنای 


کعبه مقدّس خانه خدا ، اشاره ای نکرده است.


یهودیـان خود را از نسل حضرت یعقوب ، نوه حضرت ابراهیـم (ع) می داننـد و افتخـار 


می کنند که فرزند جسمانی و روحانی حضرت ابراهیم (ع) هستند.


در تورات آمـده است که دوازده فرزنـد یعقوب (ع) در مصر د ر گذشتنـد و نسل 


ایشـان یعنی دوازده قبیله بنی اسرائیل به سبب پیشرفـت در علوم وفنون،  مورد 


حسادت مصریان قرار گرفتند و از سوی آنها به استضعاف کشیده شدند. طبق بیان


تورات ، خداوند به موسی(ع) وعده داد بنی اسرائیل را از دست مصریان نجات داده


، سرزمین کنعان وحدود آن را که اماکن پر برکتی بودند به ایشان عطا کند.*2


پس از خروج بنی اسرائیل از مصر، حضرت موسی(ع) به امر خدا به کوه طور رفت و


الواحی گرفت که فرمان های خداوند بر آن ها نقش بسته بود .


واز جمله آن دستورات این بود که:


برای خود خدایی جز من نگیرید و به بت سجده نکنید و پدر و 


مادر را احترام کنید.*3


همچنین از کارهایی چون قتل ، زنا، دزدی،شهادت دروغ و طمع ورزی به اموال و 


ناموس همسایه نهی کرده بود.


امّـا طبق نقل تورات به سبب تـاخیر موسی(ع) در بازگشت از طور، بنی اسرائیل 


گوساله پرستی کردند و بـا این کار، خدا را نـافرمـانی و رسولـش موسـی(ع) را


خشمگین کردند . موسی(ع) آن گوساله را سوزاند و خاکسترش را آب ریخت.


به هر حال موسی(ع) در صحرای سینا حکومتی بر پـا کرد و تـا آخر عمر،رهبری 


دینی و سیاسی قوم خود را بر عهده داشت و طبق گفته تورات در 120 سالگی در


حوالی بحرالمیت در گذشت.*4


پس از حضرت موسی (ع)یوشع بن نون(ع) به امر خدا، رهبر یهـود شد. پس از او 


مردان بزرگی در بنی اسرائیل رهبـری کردنـد که داوران بنـی اسرائیل نـامیـده


می شوند و تـاریخ ایشان در سفرِ داوران آمـده است. آخرین داور بنـی اسرائیل، 


حضرت سموئیل (ع) بود و چون یهود پـادشـاهی نداشتند از او خواستند رئیسی 


برایشان تعیین کند که آنها را در برابر هجوم همسـایگان مهـاجم بسیج کنـد. او 


جوانی به نام شاول (طالوت) را برگزید و او را با روغـن مسـح کـرد. این«مسـح»، 


پادشاه را حاکمی الهی می ساخت و اطاعت از مسیح(ماشِیَح) شرعاً بر همه  واجب


می شد.


به هر حال یهود به فرماندهی طالوت با فلسطینیان آن زمان جنگیدند وپیروز شدند


 و پس از آن حضرت داوود(ع) که از جنگاوران بنی اسرائیل بود جانشین طالوت شد


(حدود 1015ق.م)پس از داوود (ع)، فرزندش سلیمان (ع) به حکومت رسیدو باشکوه


ترین دوران بنی اسرائیل را به وجود آورد.


کتاب مقدّس یهود به « تورات » معروف است*5 این واژه عِبـری 


به معنای قانون و شریعـت است . تورات بخشی از « عهد عتیق »


است که نزد مسیحیان معتبر است. این کتاب سه بخش دارد؛


1 .بخش تاریخی ، 2 . حکمت، مناجات وشعر، 3 . پیشگویی های انبیا.


بخش تاریخی شامل هفـده کتـاب است که پنج کتـاب اول آن « تورات » نامیـده 


می شود که عبارتند از : سفرِ پیدایش ، سفر خروج، سفر لاویان، سفر اعدادو سفـر


تثنیه. بخش پیش گویی ها ی انبیا نیز شامل هفده کتاب است؛ مانند کتاب اِشَعیـا،


 کتاب اِرمیا، کتاب دانیال، کتاب یونس.


علاوه بر تورات، کتابِ تَلمود نیز نزد یهود مهم است*6 البته به علـت بد گویی این 


کتاب از حضرت عیسی(ع) ، مسیحیـان هموازه با آن مخالفـت کرده اند و حتی در


دوره ای از تاریخ ، تلمود سوزی راه انداختند.


یهودیت تبلیغ ندارد ؛ زیرا یهودیان، دین خدا را نعمتی الهی می دانند که مخصوص


 نژاد بنی اسرائیل است؛با این حال اگر کسی یهودی شود، او را می پذیرند.در تلمود


توصیه شده است که هرگاه کسی خواست یهودی شود، باید ذلّت های این قوم را به 


او تفهیم کرد،تا اگر مرد این میدان نیست پا در آن نگذارد.*7یهودیان معمولاً مردم


را به صهیونیسم  دعوت می کنند.


منجی در یهود


یهودیان مانند دیگر پیروان ادیان الهی به موعود معتقد هستند و در کتـاب هـای


مقدس آنان به تکرار از آن، یاد شده است. پیـامبران یهود، بـارها از آینـده ای که 


دوران عظمـت یهـود اسـت سخـن گفتـه اند و محـور این آینده روشن ، ماشیح


(Mashiah)است که از سوی خدا مامور نجات بنی اسرائیل شده است . «ماشیح»


واژه ای عبری است که به معنای مسیح (مسح شده با روغن) است. از آنجا که کلمه


«مسیح» به حضرت عیسی (ع) اختصـاص یـافته است، دانشمندان برای اشـاره به 


موعود یهود، از واژه«مسیحا»استفاده می کنند.تعبیر «ماشیح» در«تلمود» به تکرار


آمده است؛ ولی در « عهد عتیق» تنها در کتاب دانیال*8به کار رفته است.


خاستگاه منجی باوری در یهود


ارکان اصلی یهود ، سه باور «یَهوه، قوم برگزیده و سرزمین مقدس» است و عقیده 


به منجی برخاسته از این اعتقادات یهود است.یهود خود را قوم برگزیده می دانند؛


زیرا معتقدند که «یَهوه» *9با پیامبران یهود پیمان بسته است که سرزمین مقدّس


را به آنان ببخشد . این سرزمین مقدس، «کنعان »اسـت که بعد اسرائیل نام گرفت 


موعود یهودیت همان کسی است که می آید و آن عهـد خدا و موسـی را محقّـق


می کند و آنان را به سرزمین مقدس می رساند.


سیر تاریخی منجی باوری در یهود


در دوره های اولیه تاریخ یهود و تا قبل از تاسیس نهاد پادشاهی و حکومت حضرت


 داوود(ع)، این خداست که بر اساس عهدی که با موسی 0ع) بسته است ، « منجـی


 بنی اسرائیل» است؛ ولی پس از به قدرت رسیـدن داوود (ع) به عنـوان پـادشـاه 


بنی اسرائیل و تایید او به وسیله «یهوه» جریان منجی در شکل مـاشیح که همـان 


مسیح منجی است شکل می گیرد و این مسحاست که با تـایید یهوه ، موظف است 


حـاکمیت قوم بنی اسرائیل را بر سـرزمیـن مقدس تداوم بخشد؛ بنـابراین، منجی،


 همان پادشاه حاکم و موجود است، نه کسی که خواهد آمد و نجات خواهد داد؛ ولی 


پس از پادشاهی سلیمان (ع) پسر داوود(ع) ، پادشاهی متحّد یهود به اختلاف گرایید


و از آن پس بنی اسرائیل از شوکت و عزّت خـود به زیر آمـد و پیوستـه درحسـرت


آینده ای آرمانی که با ظهور شاهـی از نسل داوود شکل می گیرد، نشست. این دوره


حدود دو قرن پیش از میلاد مسیح و ظهـور مسیحیت اسـت که بحث منجی موعود


آرمانی آشکارا مطرح می شود و دانیال نبـی(ع) به دنبـال رنج های پی در پی قـوم 


یهود ، پایان زجرها و آوارگی ها را به قوم یهود نوید می دهد و موضوع ظهور « نجات


بخش قوم خدا » در افکار یهود توسعه می یابد.*10


از آن زمان،یهودیان همواره در انتظار یک رهبر الهی فاتـح بوده انـد که اقتـدار و


 شکوه قوم خدا را به عصر درخشان داوود و سلیمان (ع) برگرداند . شخصیت مورد


انتظار یهود، «ماشیح» (مسیح، مسح شده) خوانـده می شد. ماشیـح چنـان که 


گفتیم لقب پادشـاهـان قدیم بنی اسرائیل بود زیرا مرسوم بود که پیامبـران در 


حضور جمع، اندکی  روغن بر سر آنان می مالیدندو بدین وسیله نوعی قداست برای


ایشان پدید می آمد.این لقب در زمان های بعد به پادشاه آرمانی یهود اطلاق شد.*11


مدعیان مسیحایی


شور و التهاب انتظار موعود همواره در تاریخ پر فراز و نشیب بوده است و یهودیان 


در سراسر تاریخ مهنت بار خود هر گونه خواری و شکنجـه را به این امیـد تحمـل 


کرده اند که روزی مسیحا(=ماشیح) بیاید و آنان را از گرداب ذلـت و درد رهـانده،


فرمانروای جهان کند.*12


این انتظار، چنان عمیق و ریشه دار بوده است که از روزگار باستان تا عصر حـاضر،


صدها نفر برخاسته و ادعای مسیحـا بودن کـرده اند و انـدک زمـانی سـاده دلان


بنی اسرائیل را مجذوب خود ساخته و بلاهای سنگینی برسر آن قوم آورده اند؛برای


مثـال چند قرن پس از میلاد، یک دلباختۀ پر شور به نـام موسی


در جزیره «کرت» بهپاخاسته، خود را مسیحا خوانده وتمام جوامع


یهود آن جزیره را که درآن زمـان مرکز یهودی مهمی بود مجذوب


خود کرد . او مـی گفت می خواهـم یک روز شمـا را از دریـای 


مدیترانه عبور داده، به فلسطین ببـرم و در آنجـا دولت مسیحـایی


 تشکیل دهم*13 یهودیان ، کسـب و کـار خود را رهـا کـرده، به 


موسای جدید دل بستند، تا آنان را به سرزمین موعود رهبری کند.


جالب اینکه آنها چنان به رسالت و قدرت او یقین داشتند که همه


اموال خود را به او تقدیـم کردنـد و مرد و زن و بچه، همگـی به 


دنبال او به جانب دریا رفتند.وی بر صخره ای که بر دریا مشـرف 


بود ایستاد و به مریدان خود فرمان دادکه خویش را به دریا افکنند


 و مطمئن باشند که دریا برای آنان شکافته خواهد شد؛ ولی نتیجه 


روشن بود ؛ مردم گرفتار امـواج  سهمگین دریا شـدنـد و گر چه 


عده ای توسط دریانوردان نجات یافتند ولی گروهی دیگـر غـرق


شدند.*14


مدعیان مسیحایی در قرن های متوالی مشکلات بزرگی برای یهودیان ایجاد کردند


و حتی بعضی از آن ها فرقه هایی پدید آوردند که تا زمان ما، باقی است؛ مانند فرقه


«دونمه» در ترکیه که از «شبتای صبی» نامدارترین مسیحای دروغین(1676-1626)


باقی مانده است.


در این میان حضرت عیسی بن مریم (ع) ظهور کرد وبا داشتن شخصیتی بس والا و 


روحی الهی،دین بزرگی را بنیاد نهاد وگروه بی شماری را به ملکوت آسمان رهنمون 


شد؛ ولیی بیشتر یهودیان او را رد کردند.


انتظارمسیحا درعصر حاضر


حدود صد سال پیش متفکران یهود گفتند قوم ما در طول قرن ها در انتظار مسیحا،


خواری ها را تحمل کرده است؛و صبر ما تمام شد.باید خود برای پایان دادن به وضع 


موجود برخیزیمو برای گرفتن فلسطین ( که در گذشته دور، پایگاه یهود بوده) اقدام


 کنیم. این گروه که بعدها به صهیونیست ها معروف شدند با مخالفت عموم یهودیان


مواجه شدند؛ زیرا طبق باور دینی یهود، فقط مسیحا می تواند به چنین کاری اقـدام


کند؛ ولی صهیونیست ها با صبر وحوصله و تبلیغـات فراوان و به این عن«وان که ما 


می خواهیم برای قیام مسیحـا پـایگاهی در فلسطین  ایجـاد کنیم، گروه هـایی از 


یهودیان را قانع کرده،به سرزمین های اشغالی کوچ دادندو مکتب صهیونیسم ودولت


غاصب اسرائیل را تشکیـل دادند. البته هنوز اقلّیتی از یهودیـان  بر اثر دلبستگـی


 شدید به امیدهای قدیم، تشکیل دولت صهیونیستی را مخـالـف آرمان مسیحـایی 


می دانند و پیوسته با آن مخالـفت می کنند و معتقدند که بـاید به سنّت انتظار ادامه 


داد؛ ولی بیشتر یهود، صهیونیسم را از جان ودل پذیرفته اند و آن را رهگشـای عصر


مسیحا می دانند.


گفتنی است که با وجود تشکیل دولت صهیونیستی، همچنان تاب وتب انتظار موعود 


در میان یهودیان وجود دارد وهمه آنان در انتظار مسیحـا به سر می برند. این  انتظار 


در میان افراطـی ترین گروه هـای ضد صهیونیست و نیز سر سخت ترین گروه های 


طرفدار آن به یک اندازه است . جالب اینکه صهیونیست های  اشغال گر فلسطینـی 


علاوه بر دعا های مسیحایی ک روزانه می خوانند  در پایان مراسـم سالگرد تاسیس


 رژیم اسرائیل(پنجم ماه اِبّار عِبری) این گونه دعا می کنند:


اراده خداوند ، خدای ما چنین باد که به لطف او شاهد سپیده دم آزادی باشیم و نفخ صور


مسیحا گوش ما را نوازش دهد.*15


ویژگی های منجی یهود


برای آشنایی بیشتر بـا منجی یهود منـاسب است دربـارۀ ویژگی های شخصـی و


 شخصیتی او بحث کنیم:


الف . ویژگی های شخصی


منجی یهود که به عنوان«ماشیح» معروف است در متون مقدس یهودی به نام های


مختلفی مطرح شده؛ ولی مهم این است که یهودیان معتقدندکه او یک انسان است


که از سوی خدا ماموریّت دارد و لقب او «فرزند داوود» است.


ب . ویژگی های شخصیتی


ماشیح گرچه در آغاز، عنوانی عام و غیر موعودی و غیر فرجام  شناختی بوده است؛


ولی در سنت یهود،به عنوان موعود نجات بخش و مرتبط با فرجام عالم شناخته شده


است . موعود یهودی ، موعود ی شخصی، اما نا معیّن است؛ یعنی معلوم نیست که در


کدام مصداق،تحقق خواهد یا فی؛ برخلاف موعود اسلامی که هم شخصی است و هم


معیّنو مصداق آن، مهدی فرزند حسن بن علی عسکری(ع) امام یازدهم است.


ماشیح منجی یهود، افزون بر قدرت اجرایی،جنبه روحانی نیز دارد،زیرا پس از اینکه


با روغن مقدس وبه دست نبی مسح شد ، حاکمیتی الهی می بـابد واطاعـت از او بر


همگان واجب است*16


بشارت مسیحای مووعود در کتب یهود


مسئله «انتظار مسیحا» که در تـاریخ کهن قوم یهـود ریشه دارد در کتـاب هـای


مقدس ایشان به شکل های مختلف بیان شده است . مهم ترین مژده ی مسیحایی


در کتاب اِشَعیای نبی آمده است:


نهالی از تنه یَسَی[پدر داوود] بیرون آمده،شاخه ایاز ریشه هایش


 خواهد شکفت و روح خداوند بر او قرار خواهد گرفت...خوشی 


او در ترس[از] خداوند خواهد بود... مسکینان را به عدالت،داوری


خواهد کرد وبه جهت مظلومان زمین، به راستی حکم خواهد نمود


گرگ با برّه سکونت خواهد داشت و پلنگ با بزغاله خواهدخوابید


 ... و طفل شیرخواره برسوراخ مار، بازی خواهـد کرد*17...و در 


تمامی کوه مقدس من ضرر و فسادی نخواهند کرد؛ زیرا که جهان


 از معرفت خداوند پُر خواهـد بود ؛ مثـل آب هـایی که دریـا را


می پوشاند.*18


در زبور داوود نبی (ع) که تحت عنوان «مزامیر» در لابه لای عهد 


عتیق آمده است نیز بشارت های صریح وآشکاری درباره منجــی 


موعود آمده وپیروزی صالحان را بر تبهکاران عالم نوید داده است


 که دو نمونه آن ، چنین است:


زیرا که شرّیران*19 منقطع خواهند شدواما منتظران خداوند وارث 


زمین خواهند شد . هان! بعد از اندک زمانی شرّیر نخواهد بود ...


و امّا حلیمان ، وارث زمین خواهند شد ؛ زیرا که بازوان شــریر


 شکسته خواهد شد و اما صالحان را خداوند تایید می کند... .*20


در جایی دیگر تصویر روشنی از موعود منجی و برکات ظهور او


 را بیان کرده است:


...[منجی] قوم ها را به انصاف داوری خواهد کرد . آسمان، شادی


 کند و زمین ، مسرور گردد. دریا وپری آن غُرّش نمایند . صحرا 


وهر چه در آن است به وَجد آید.آن گاه تمام درختان جنگل ترنّم


خواهند نمـود به حضور خداوند ... زیـرا که برای داوری جهـان 


می آید...*21


گفتنی است که قرآن کریم با صراحت از وجود این بشارت ها در


زبور داوود خبر داده است:


(وَلَقَد کَتَبنا فِی الزَّبُورِ مِن بَعدِ الذِّکرِ اَنّ الاَرضَ



یَرِثُها عِبادِی الصّالِحُون)؛*22


و هر آینه در زبور[داوود] نوشتیم پس از آنکه در ذکر[= تورات] 


بیان کردیم که: زمین را بندگان صالح ما به ارث خواهند برد.


چنانکه هویداست تعبیر قرآن از حکومت نیکان در آخرالزمان ( = وراثت صالحان)


 همان است که در بشارت های زبور عصر حاضر موجود است و این حقیقت روشن، 


بیان گر اصالت موعود باوری در ادیان الهی است.


آخرالزمان و جهان پیش از ظهور


از دیدگاه کتاب مقدس یهود، جهان پیش از ظهور، جهان ظلم وتباهی است وفساد


به شکل های مختلف در جامعه بشری رواج می یابد، چنانکه در متون اسلامی نیـز


آمده است که مهدی موعود، همان کسی است که زمین را پر از عدالت می کند پس


 از آن که از ظلم وجور آکنده است.


دانشمندان یهود به مردم یادآور می شدند که پیش از ظهـور ماشیـح، آشفتگـی و


فساد در جهان به نهایت خود رسید.برخی از نشانه ها در اخلاق انسان هاو برخی در


 طبیعت آشکار خواهد شد؛ مانند اینکه بی بندوباری افزایش خواهد یافت و روابـط 


خویشاوندی به سردی خواهد گرایید و بسیاری از مردم ، دچـار فقر و تنگـدستی


خواهند شد.*23


در تلمود آمده است:


جوانان به پیران بی احترامی کرده ، آنان راخجالت خواهند داد و


 پیران در جلوی جوانان به پا خواهند ایستاد.دختر با مادر،عروس


 با مادر شوهر مخالفت خواهد کرد و فرزند از پدر خود خجالت


 نخواهد کشید. محل تحصیل ومطالعه، به اماکن فساد تبدیل شده 


ودانش دبیران،فاسدخواهد شد و کسانی که از خطا کردن بترسند، 


منفور خواهند بود.*24


^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^^


منابع وتوضیحات:


*1سوره آل عمران:67.


*2آشنایی با ادیان بزرگ، ص79.


*3سفرتثنیه،باب5.


*4جناب هارون نیز که وزیر موسی(ع) بود در همین مدت و پیش از حضرت موسی


 در گذشت.


*5 هنگام ارجاع متن به کتاب مقدس، ابتدا نام کتـاب و پس از آن شمـاره بـاب و


سرانجام ، شماره جمله مورد نظر آورده می شود؛ مثلاً می نویسند:پیدایش27:1یعنی


سفرِ پیدایش، باب1، فقرۀ27.


*6 تلمود که به «توراتشفاهی» معروف است گفته های حکیمانه دانشمندان یهود


 است. به عقیده آنان، این گفته ها نسل به نسل از زمان موسی(ع)برای یهود، باقی 


مانده و در تلمود جمع آوری و زیر بنای فکری و اعتقادی بنی اسرئیل شده است.


*7 ر.ک: گنجینه ای از تلمود، ص84.


*8ر.ک: کتاب دانیال9، 25-26.


*9 نام خاص خداوند در زبان عبری است.


*10گونه شناسی اندیشه منجی موعود در ادیان، ص170182.


*11همان،ص172.


*12 آشنایی با ادیان بزرگ، ص123.


*13 یعنی مشـابه کاری که حضرت موسی (ع) کرد و بنی اسرائیل را از رود نیل بـا


 مجزه عبور داد و آن ها را از فرعون و فرعونیان نجات بخشید.


*14 آشنایی با ادیان بزرگ، ص124و123،با اندکی تصرف.


*15 اقتباس از : آشنایی با ادیان بزرگ ، ص125و124.


*16 گونه شناسی اندیشه منجی موعود در ادیان، ص218.


*17 بعضی معتقدند که در عصر ظهور، به سبب فرا گیر شدن عدالت، این امور نیز 


واقعاًرخ خواهد داد. برخی دیگر، این تعابیر را کنایه از شدت و فراوانی عدالت درآن


 زمان می دانند و برخی هم گرگ وبرّه و حیوانات دیگر را اشاره به انسان های شرور


و نجیب می دا نند. این سه نوع برداشت در ادیان مختلف ، رایج است.


*18اِشَعیا 11: 1-9.


*19شرّیر یعنی بسیار شرور و مردم آزار و نیز لقبی برای ابلیس است .


*20کتاب مزامیر، مزمور37، بندهای9و17-18.


*21 همان،مزمور96.بندهای10-13.گفتنی است که نویدهای منجی در زبور ، بسیار


 است و در بیش از 35 بخش از مزامیر 150گانه زبور آمده است.


*22سوره انبیاء:105.


*23 انتظارمسیحا در آیین یهود، ص62.


*24 تلمود بابلی، سنهدرین(بخشی از تلمود است) 97الف. 



نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد