غم هجران

غم هجران

شعری بگویم از غم هجران که جان بسوخت

انـدر   فراق    دلبـر   نا  مهربان   بسوخت

من آنچه را  که  گویم  و خندم به ظاهر است

رازی  درون  سینه  نهان، تا  نهان   بسوخت

تنها  نه  من  ز غصه ی  تو گشته ام   نحیف

خلقی  ز دوریت  به  زمین  و  زمان بسوخت

آتش گرفت  جانم  از  این  عشق  جان گداز

کز   انتظار  دیدن  رویت   جهان   بسوخت

باور نـداری  ار سخنـم  خود  عیان  ببین

چشم  و دل و  زبان و نهانم  ، عیان بسوخت

مهدی  بیا  که  چشم  به  راهت  نشسته ام

دل‌های  پاک  منتظران ،  بی گمان  بسوخت

دانـم   چرا  که  رخ   ننمـایی  به  هر  کسی

آن کس که دید روی تو  را ، شادمان بسوخت