شعر انتظار
برمشامم می رسد هر جمعه بوی انتظار
بر دلــــم ترســم بمانــد آرزوی وصــل یـار
تشنــۀ دیــدار یارمِ معصیــت مهلــت بــده
تا بمیــرم در رکــابش با کمــال افتخـــــــار
*********************
من از اشکی که می ریزد ز چشم یار می ترسم
از آن روزی که اربابــم شــود بیمــار می ترســــم
رهــا کن صحبــت یعقـــوب و دوری ز فــرزنــــــد
مــن از گردانــدن یوســف سر بازار می ترســــم
همـه گوینــد این جمعــه بیــا امـا درنگـــــــی کن
از ایــن کــه بــاز عاشــورا شود تکــرار می ترسم
*************************
چــه روزهــا که یــک به یــک شـد غــروب نیامــدی
چــه اشــک هـا که در گلــو رســوب شــد نیامــدی
خلیــل آتشیــن سخــن تبــر به دوش بــت شکــــن
خــدای مــا دوبـاره سنــگ و چــوب شـــد نیــامــدی
بـرای مـا کـه خستــه ایــم و دل شکستــه ایــم نــه
بـرای عــده ای ولـی چـه خــوب شــــد نیــامــــــدی
**********************
تمــام طول هفتــه را به انتظـار جمعــه ام
دوبـاره صبـح ظهـر نه...غـروب شـد نیامـدی