فواید امام غائب
ایمنی از بلاها
بدون تردید، امنیت، ازاصلی ترین سرمــــایه های زندگـــی است. پدید آمـــــدن حوادث
گوناگون در عالم ، همواره زندگی وحیات طبیعی موجودات را در معرض نابودی قرار
داده است . کنترل آفت ها و بلا ها با فراهم آوردن وســـائل مادّی ممکــــن است؛ ولی
عوامل معنوی نیز در آن تاثیر فراوانی دارد. در روایات پیشوایان مــا، وجود امـــام و
حجّت الهی ، در مجموعه جهان آفرینش ، به عنوان عامل امنیّت زمین واهل آن شمرده
شده است.
امام مهدی (عج) خود فرموده است:
وَ اِنِّی لاَمانٌ لِاَهلِ الارضِ...؛
من موجب ایمنی[ از بلاها ] برای ساکنان زمین هستم.*
وجـــود امام، مانع از آن اســت که مردم به سبب انواع گناهـــان و مفاسدی که انجــام
می دهند به عذاب های سخت الهی گرفتار آیند و طومار حیات زمین و اهل آن در هم
پیچیده شود.
قرآن کریم در این باره، خطاب به پیامبر اسلام(ص) می فرماید:
(وَ ما کانَ اللهُ لیذبهم وانتَ فِیهِم...)
[ای رسول ما ] تا زمانی که تو در میان ایشان[مسلمانان] هستی
خداوند هرگز آنها را به عذاب [عمومی] گرفتار نخواهد کرد.**
حضرت ولی عصر(عج) که مظهر رحمت ومهر پروردگار است نیز با عنایت خاص
خود بلاهای بزرگ را به ویژه از جامعه شیعیان و فرد فرد آن ها دور می کند؛گرچه
دربسیاری از موارد،شیعیان به لطف و کرامت اوتوجه نداشته باشندو دست یاری گر
او را در بالای سر خود نشناسند.
آن گرامی در معرفی خود فرموده است:
انَا خاتِمُ الاوصِیاءِ وَ بی یدفَعُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ البَلاءَ
مِن اَهلی وَ شِیعَتِی؛
من آخرین جانشین پیامبر خدا(ص) هستم . خدای متعال به سبب
وجود من، بلاها را از خاندان و شیعیانم دور می کند.***
در جریان شکل گیری انقلاب شکوهمند اسلامی ایران و سال های پر التهاب دفاع
مقدّس، بارها لطف و محبت آن امام بزرگواربر سر ملت ومملکت سایه افکند و نظام
اسلامی و ملت مسلمانو مهدوی را از گردنه توطئه های سنگیــن دشمــن ، عبور داد.
شکسته شدن حکومت نظامی شاه در 21 بهمن 1357 به فرمــــان رهبرانقلاب حادثه
سقوط هلی کوپترهای نظامی آمریکا در 5 اردیبهشت سال 1359در صحرای طبس،
کشف کودتای نافرجام نوژه در 18تیر ماه 1359 ونا کامی دشمنان در جنگ هشــت
ساله و نیز در توطئه های پس از جنگ .ده ها نمونه دیگر، شواهد گویایی برای ایــن
عنایات است.
منابع و توضیحات:
*کمال الدین و تمام النعمه، ج2، باب45، ح4، ص239.
**سوره انفال، آیه33.
***کمال الدین و تمام النعمه، ج2، باب43، ح12، ص171