زبانحال حضرت رقیه (س) -( ازتو ممنونم که بر ما سر زدی )
از تو ممنـــونم که بر ما سر زدی
سر به دختر پس چرا با سرزدی
پیکـــــرت باشد کجا ای جان من
ایچنین بر جان مـــــــن آذر زدی
بر یتیمـــــان خرابه ای پــــــدر
آمدی ونقشی از حیــــــدر زدی
من شبیه مادرت زهرا شــــدم
سر به من نه بلکه بر مادر زدی
با سر ببریده ات ای ماه مــــــن
آتشی بر سینه خواهــــــر زدی
مرغ جان دخترت بـــــــودی پدر
رفتی وبر عرش اعــــــلا پر زدی
عرفان پنهانی
َ
َ
صحبت از موسی و طور و ذوق عمرانی بس است
من پدر می خواستم، توضیح عــــرفانی بس است
قرعه ی آن قبلــــــــه ی سیــــــار بر ما اوفتــــــاد
ای خرابه، غبطه بر دیوار نصــــــرانی بس اســـــت
روح کامل گشت و من هر روز لاغر می شــــــــــوم
فصل تجرید است، از پیکر نگهبانی بـــــس اســـــت
گریه را مخفــــی نخواهــــــــم کرد زیر آستیــــــــــن
تیــــغ از رو بستــــه ام، عرفان پنهانــــی بس اســت
بوسه ای بر من بدهکـــــــاری ز وقــــــــت رفتنــــــت
پس ادا کن قرض خود، این صبر طولانی بــــس است
شرح مویی که ندارم بیـــــــش از این از من مـــــخواه
از پریشان حالی ام هر قدر می دانــی بــــــس است
هر چه خـــوردم زخـــم بود و زخــــم بود و زخـــــم بود
سفره ات را جمـــع کن بابا که مهمــــانی بس اســـت
یک رقیــــه جــــان از آن لب هــــا برایــــم خــرج کـــن
محفـــل انــس مـــرا آیـــات قرآنـــی بــــس اســـــــت
چــون علــی اکبــر مــرا هــــم در عبــایــت جمــع کــن
زخم های مختلـــف را ایــن پریشـــانـــی بـــس اســـت
یک دو سه شب ها اشک ها را می شمارم
این غصه ی بی انتهــــا را می شمــــــــارم
حالا که امشـــــب آمـــــدی با دست زخمی
بر صورت تو زخمهــــــــــا را می شمـــــــارم
خواب از دو چشمم رفته شبها تا بخوابـــــــم
برنیزه سرهای شمــــــا را می شمـــــــــارم
تا کـه حســــــاب دشمنــــــــانت را بدانــــــم
روی تن خــــــــود ردَ پا را می شمــــــــــــارم
هــــــر روز پای نیـــــــزه ی سرخ علمـــــــدار
این چشم های بی حیا را می شمـــــــــــارم
این دردهـــــــا آخــــــــر مــــــــرا از پا در آورد
این درد هـــای بی دوا را می شمـــــــــــــارم