اشعار ولادت امام جواد الائمه(ع)5

طوبای تو میان دلم قد کشیـــــده است

بین من و خیال خودم سد کشیده است

احساس می کنم به تو نزدیک می شوم

جذر مرا نـــــــگاه تو مد کشیـــــده است

این جـــــذبه طلایی بالا نشین تو

بال مرا حوالی گنبد کشیده است

دست خدای عز و جل روی قلب ما

این بار سوم است محمد کشیده است

نوری رئوف در حرمت موج می زند

الطاف کاظمین به مشهد کشیده است

بخشنده تو ،خدای کرم تو ، جواد تو

ابن الرضا تو ، حضرت باب المراد تو

بگذار خاک پای تو نقاشی ام کنند

سجاده ی دعای تو نقاشی ام کنند

بگذار بر کنار قدم های هر شبت

با رشته عبای تو نقاشی ام کنند

بال و پرم بده که شبیه کبوتــری

امروز در هوای تو نقاشی ام کنند

بگذار از زمان ازل تا همیشه ها

آقای من برای تو نقاشی ام کنند

وقتی میان خانه دعا پخش میکنی

مسکین ترین گدای تو نقاشی ام کنند

بخشنده تو ، خدای کرم تو ، جواد تو

ابن الرضا تو ، حضرت باب المراد تو

ای بالش تو دست امام رئـــــــوف ما

ای  سایه بان روی تو بال فرشته ها

تا آمدی امام رضا گریه اش گرفت

ای مستجــــــــــــاب چله سجاده دعا

تا یک تبسمی نکنی پا نمـــــی شود

خورشـــــــید از مقابل گهواره شما

اینگونه بی نقاب نظر می خوری عزیز

اینقــــــــدر در مقابل آییــــــــنه ها نیا

آقا قرار ما سر میدان کاظمین

ای اولین زیارت ما بعد کربلا

بخشنده تو ، خدای کرم تو ، جواد تو

ابن الرضا تو ، حضرت باب المراد تو

هر صبح چهارشنبه مقیم تو می شوم

از زائران صبــــــح نسیم تو می شوم

روزی اگر به طور مرا راهیم کنند

سوگند میخورم که کلیم تو می شوم

وقتی که از محله ما میکنــــی عبور

کوچه نشین دست کریم تو می شوم

بر پشت بام گنبد زرد و طلائیت

مثل کبوتران حریم تو می شوم

کم کم در ابتدای خیابان کاظمین

اشعار ولادت امام جواد الائمه(ع) - (سنگ و طلا)

سنگ و طلا

در خلوت یاران اثری بهتر از این نیست

در چله گرفتن ثمری بهتراز این نیســـت

ما خم شراب از جگر غــــــوره گرفتیم

در میکده ی ما هنری بهتر از این نیست

سجاده بیارید که تا صبح نخوابــــــــــــــــیم

در بین سحرها – سحری بهتر از این نیست

ما درد نگفتیـــــــــــــــم ولی باز دوا کرد

در شهر، طبیب دگری بهتر از این نیست

حق داشت بنازد پدر پیر مدینـــــــــــــــــه

در هیچ کجایی پسری بهتر از این نیست

گفتند جواد است سر راه نشستیـــــــــــــم

در جمع گدایان خبری بهتر از این نیست

پر کرد به اجبار خودش کیســــــــــه ی ما را

در کوچه ی ما رهگذری بهتر از این نیست

گفتند سلامی بده و زائر او بـــــــــــاش

دیدیم در عالم سفری بهتر از این نیست

پس زائر یاریم توکلت علی الله

ما عبد نگاریم توکلت علی الله

ابروی تو و تیغ بلا فرق ندارنـــد

در طرز شهادت شهدا فرق ندارند

کافی است که پای تو به یک سنگ بگیرد

این گونه که شد سنگ و طلا فرق ندارند

ایام طفولیت تو عین بزرگی است

در معجزه، ایام خدا فرق ندارند

از رحمت تو دور نبودند،سیاهان

وقت کرم تو، فقرا فرق ندارنــــد

پایین سرسفره تو نیز چو بالاســــــت

در خانه ی تو شاه و گدا فرق ندارند

ما کار نداریم رضا یا که جوادی

در مذهب ما آینه ها فرق ندارند

تو آمده ای تا که سرآمد شده باشی

یکبار دگر نیز محمد شده باشــــــی

بیمار شدن از من و عیسی شدن از تو

لب تشنه شدن از من و دریاشدن از تو

در راه عصای تو بیان کرد: امامــــــی!

اعجاز عصا از تو و موسی شدن از تو

در مهد به اثبات خودت سعی نـــــمودی

در کودکی ات این همه والا شدن از تو

چهل سال پدر – چشم به راه پسرش بود

حالا یکی یک دانه ی بابا شـــــدن از تو

چشمان موفق به امید تو نشسته است

پس دست شفا از تو و بینا شدن از تو

تا زائر سرو قد و بالای تو باشد

جانم پسرم از پدر و پاشدن از تو

بگذار قدم های تو را خوب ببیــــند

در قامت تو جلوه ی محبوب ببیند

هستند کریمان دو عالم سرخوانــــــــت

یکبار نخورده است گره کیسه ی نانت

اصلا حرم شاه خراسان حرم توست

هرصحن که گشتیم در آن بود نشانت

انگار که گهواره تو عرش زمین بود

وقتی پدر پیر تو می داد تکانـــــــــــت

تکبیر تو از داخل گهواره رسیده است

هستم اگر امروز مسلمان اذانــــــــــــــت

یکبار پدر گفتن تو گر نمی ارزید

صدبار نمی رفت به قربان زبانت

از چشم پدر دور مشو – گرگ زیاد است

براین پدرت حق بده باشد نگرانـــــــــــــت

در راه مبادا قدمــــــت خار ببینـــــــد

آن صورت چون برگ تو آزار ببیند

یک روز می آید که می افتد بدن تو

لب تشنه بمانی و بخشکد چمـــــن تو

یک روز می آید که می افتی و کنیزان

در خانه برقصــــــند کنـــــار بدن تـــــــو

ای یوسف زهرا - دل یعقوب فدای ...

آن لحظه ی خاکی شدن پیرهـــــــن تو

هرچند کلام تو در آواز شود گم

اما نزند هیچ کسی بر دهـــــن تو

اشعار ولادت امام جواد الائمه(ع) 4

اشعار ولادت امام جواد الائمه(ع) 

در ساحــــــــل جود خدا باران گرفته

باران نور و رحمت و احسان گرفته

در هر نگاه این قبیله هل اتائی ست

چشم تهید ســــــتان عالم جان گرفته

می بارد انوار کـــرم از هر کرانه

شب های دلگیر زمین پایان گرفته

داده خدا ماهی به خورشید رئوفش

آری دعای حضرت جانان گرفته

از عرش جنت سوره‌ی یاسین رسیده

خاک مدینه عطر الرّحمــــــان گرفته

نسل امامت می شود پایـــنده با او

از برکتش دلهای شیعه جان گرفته

او می رسد جود و سخا معنا بگیرد

در قلب عالم نور رحمت پا بگیرد

عالم همه قطره اگر دریا تو هستی

کل خلائق عبد اگر مولا تو هستی

فیض وجود توست رزق اهل دنیا

باران جود عالم بالا تو هستـــــــی

ای آسمان لطف غیر از آستانــــــــت

سائل کدامین سو نهد رو، تا تو هستی

مانده ست ابتر کیدِ بدخواهان شیعــــه

روشن ترین تفسیر اعطینا تو هستی

مانند کوثر چشمه‌ی جاری نـــوری

با این حساب آئینه‌ی زهرا تو هستی

بابات بوده پاره‌ی قلب پیمبـــــــر

آرامش هر لحظه‌ی بابا تو هستی

ابن الرضایی تو کریم بن کریمی

ما چون گدایی یا اسیری یا یتیمی

چشمان تو جنت! نه جنت آفرینی ست

در هر نگاه روشنت خلد برینی ست

هر واژه‌ی تو عطر و بوی وحــــــــی دارد

وقتی که خلق و خوی تو روح الامینی ست

با عشق تو قلبی نمی سوزد در آتـــش

آقا ولای تو عجب حصن حصینی ست

گویا گره خورده دلم با عرش اعلــــی

هر رشته از مهر شما حبل المتینی ست

اذن حضور اینجا فقط اخلاص و تقواست

چشمان تو خورشید هر اهل یقینی ســــــت

کی لایق وصف شکوه بی حــــــــد تو

این شعرها این واژه های اینچینی ست

ای آسمان! ای بی کران! ای بی نهایت!

من را ببخش آقا اگر شعرم زمینی ست

من روزی هر ساله ام را از تو دارم

چشمان من بر دستهای نازنینی ست

عمریست که ریزه خور این آستانم

در وصف جود بی کرانت ناتوانم

هر شب دل من سائل باب المراد است

آنجا که حاجتمند درگاهش زیاد است

آنجا که امید و پناه آخر ماســـــــــت

آنجا که اوج هر توسل یا جواد است

جز آستان تو پناهی که نداریــــم

این استغاثه با تمام اعتقاد است

بی لطف تو از دست خواهد رفت عبدت

یک گوشه چشمی سائل تو خانه زاد است

ماها کجا و سائـــــــــلی آستانـــــــــت

بر خاک راهت آسمان هم سر نهاده ست

آقا شفیـــــــع ما به درگــــــاه خدایـــــــــی

وقتی که جودش را به چشمان تو داده ست

مداح چشمانت کسی غیر از خدا نیست

بر ما مگیری خرده، واژه کم سواد است

در مشهد سلطان ایران هم که هستیم

دلهای ما پروانه‌ی باب الجواد است

آقا دل من در هوای کاظمــــــــین است

در حسرت یک بوسه بر قبر حسین است

اشعار ولادت امام جواد الائمه(ع) 3

اشعار ولادت امام جواد الائمه(ع) 

آسمان اشک شوق می بارید

عشق روی زمین قدم می زد

دست باران به شانه ها می خورد

خلوت باغ را بهم می زد

**

  اسکله بر افق تبسم کرد

موج و ساحل کنار هم ماندند

جزر ومد کف زدند و رقصیدند

و صدفها ترانه می خواندند

**

پر و بال کبوتران واشد     

دل خود را به آسمان دادند

ماتشان برده بود و از بالا

خانه ای را بهم نشان دادند

**

خانه ی آیه ها و آینه ها 

کعبه تنها رفیق و همگامش

قعر زیر بنای آن خورشید

پاتوق هر فرشته ای بامش

**

ناگهان عرش بر زمین افتاد

فرش تعظیم کرده و پا شد

و ملائک به چشم خود دیدند

سرزمین مدینه زیبا شد

**

ازدحام گدا چنان پشتِ  

در خانه  هجوم  آوردند

 به گمانم که روزی ِخود را 

تا نگیرند بر نمی گردند

**

نهمین نور خانواده ی عشق

هشتمین طفل مادر دنیا

پسر ماهِ حضرت خورشید

پدر جود و مهربانی ها

**

هنر یک نگاه او حاتم 

بسکه از رتبه ی کرم رد شد

باعث قحطی گدا شده است  

دست و دل بازی اش زبانزد شد

                                 **

السلام ای امام سائلها

حضرت عشق همجوار خدا

دامنت رابه دست ما برسان

لطف حق٬ ای خزانه دار خدا

**

جود تو علت وجود من است

سوره ی کوثر امام رضا

 تو جوانی جوانی ام به فدات

ای علی اکبر امام رضا

**

تو بهاری وسبزی و سروی

ماخمیده درخت پائیزیم

گریه ی تو ز ماتم زهراست

مابرای تو اشک می ریزیم

**

گرچه بی ارزشیم و سرباریم

ماخریده شدیم گریه کنیم

خنده اصلاً به ما نمی آید

آفریده شدیم گریه کنیم

اشعار ولادت امام جواد الائمه(ع) 2

اشعار ولادت امام جواد الائمه(ع) 

هر که سر خدمت نگار ندارد

هر چه که هم باشد اعتبار ندارد

بحث سر دیدن کریمی یار است

ور نه گــــدا بودن افتخار ندارد

وقت کرم دست تو به دست گدا خورد

بهتر از این لطف روزگــــــــار ندارد

شانه بزن بیشتر به زلف کمندت

این دل ما ترس تار و مار ندارد

صبح قیامت اگر تو دلبر مایی

هیچ کسی با بهشت کار ندارد

تا که خدا هست شاه و گدا هســــــت

شاه اگر یار ماست روزی ما هست

لطف تو باشد اگر، حساب کدام است

مهر تو باشد اگر، عذاب کدام است

علت خلقت تویی در عشق و گر نه

جبر کدام است و انتخاب کدام است

چله ای باید گرفـــــــــت تا که بفهمیم

سرکه کدام است یا شراب کدام است

این پدر پیر تو چگونه بخوابــــــــــــد

پهلوی گهواره ی تو، خواب کدام است

روی تو و روی او... چگونه بفهمیم

در وسط این دو، آفتاب کــــدام است

هیچ کسی مثل تو وجود نــــدارد

مثل تو و سفره ی تو جود ندارد

باز بینداز سمت ما نظرت را

نوکر دربار کن غلام درت را

جای تو عرش است و خاک قابل تو نیست

این طرفی کــــــرده ای چرا گــــــذرت را

بعد چهل سال گریه کردن و هجران

این همه خوشحال کرده ای پدرت را

بعد چهل سال، عاقبت شده وقتش

تا بگذارد به روی سینه سرت را

وای اگــــــر وا شـــــود ز چهره نقابت

پر کنی از کشته کشته دور و برت را

شهر پر است از حسود، حرز بینداز

یا که عوض کن مسیر رهگذرت را

در همـــــــه مولودهـــــای قوم پیمبر

هیچ کســــی نیست از تو با برکت تر

لطف تو را از ازل زیاد نوشتند

آینــــــــه ات را خدا نژاد نوشتند

خاک سر راه تو بهانه ی خلق است

خاک مـــــــــرا از همین بلاد نوشتند

ایل و تبار مرا مرید نوشتند

ایل و تبار تو را مُراد نوشتند

هر چه خدا جود داشت داد به دستت

نام تو را این چنین، جواد نوشتـــــند

یا کرم و یا جواد عبـــــــد تو هستم

حضرت باب الجواد عبد تو هستم

هفت زمین در خور کبوتر تو نیست

غیر بلنـــدای عرش بستر تو نیست

وقت نمــــــــــــــــــاز شبت تجلی الله

هیچ کسی جز تو در برابر تو نیست

خواســـت پدر بوسه اش برای تو باشد

خوب شد این که کسی برادر تو نیست

گر چه عــــــــلی اکبرِ امامِ رضایی

زخم ولی بر ضریح پیکر تو نیست

این شب جمعه بده جواب همه را

آب مگر مهریه ی مادر تو نیست

از چه علی اصغر از فرات ننوشید

از چه از آن مایه ی حیات ننوشید