مهدویت - انتظار(وظایف منتظران-4.وحدت و همدلی)

 انتظار

وظایف منتظران

4 وحدت و همدلی

از وظایف تک تک افراد قبیله انتظار که بگذریم، جمعیت منتظـــران نیز باید طرح و

برنامه ای داشته باشند که در راستای اهداف امام و حجّت الهی باشد. به بیان دیگـــر 

اجتماع منتظر، لازم است تلاش و حرکت خود را در مسیر رضایت رهبر موعـــــود

 قرار دهد.

بنابراین جامعه منتظر برآن است که عهد وپیمان خود با امام را به انجام رسانــــد، تا 

زمینه مناسب برای ظهور دولت مهدوی فراهم شود.

امام عصر(عج) در یکی از بیانات خود به چنین جمعیتـــی این 

گونه بشارت داده است:

اگر شیعیان ما – که خداوند آنان را در راه اطاعتش یاری دهد 

– در وفای پیمانی که ازایشان گرفته شده، یکدل ومصمم باشند

،البتّه نعمت دیدار، از آنان به تاخیر نمی افتد و سعادت ملاقات

ما برای آنها با معرفت کامل و راستین به ما، تعجیل می شود.*

 آن عهد وپیمان، همان است که در کتاب خدا و سخنان نمایندگان خدا آمده است که 

 مهم ترین آن ها را بیان می کنیم.

1.  

      1. تلاش در جهت پیـروی از امامــان(ع) و دوستـــی با دوستـــــان آن بزرگواران و 

                                                                                                                                                                                                                                                                               بیزاری  جستن از دشمنان آن ها.

امام باقر(ع) از پیامبر خدا(ص) روایت کرده است که فرمود:

خوشا حال آنکه قائم خاندان مرا درک کند؛ در حالی که پیـش از

 قیــام ، از او پیــــروی کرده باشنــد وبا دوستان او دوستـی وبا

 دشمنان او دشمنی نموده باشد! آن ها رفیقان من و اهل دوستــی

 و محبت من و گرامی ترین امت من نزد من در روز قیامـــــت

 هستند.**

2.جمعیت منتظران در مقابل بدعـــت ها وانحـــراف ها در دین و رواج منکـــرات و

 زشتی ها در سطح جامعه، بی تفاوت نیستند. نیز در برابر فراموش شدن  سنّت های

 نیکو و ارزش های اخلاقی از خود واکنش نشان می دهند. این، پیمانــی است که بر

 اساس تعالیم قرآن بر دوش منتظران نهاده شده است.

خداوند می فرماید:

وَ لتَکُن مِّنکُم اُمَّةٌ یَدعُونَ اِلی الخیرِ وَ یَامُرُونَ

 بِا لمَعرُوفِ وَ یَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ وَ اُولَئکَ هُمُ

 المُفلِحُون؛***

باید که از میان شما گروهی باشند که به خیر دعوت کنند و امر

 به معروف ونهی ازمنکر کنند؛ اینان رستگارانند.

بایــد کــه از میــان شمــا گــروهــی باشنــد کــه بــه خــیر دعــوت کننـــــــد و امــر

 به معروف ونهی ازمنکر کنند؛ اینان رستگارانند.

بدون شــک، سنت های اسلامی از مصـــادیق «خیر»و«معــروف» وبدعـــت ها از

 نمونه های روشن «منکر» هستند.

3.جامعه منتظر در برخورد با دیگران وظیفه دارد که تعاون وهمکاری را سرفصل

 برنامه های خود قرار دهئ. افراد ین جامعه به دور از تنگ نظری و خود محوری، 

 پیوسته حال فقرا ونیازمندان جامعه را پی گیری می کنند وا آنان بی خبر نمی مانند.

گروهی از شیعیان از امام باقر(ع) در خواست نصیحت کردند ؛

 حضرت فرمود:

از میان شما آنکه نیرومند اســت، ضعــیف را یاری کنــد و آنــکه بی نیــاز اســت با

 نیازمندتان مهربانی ورزد و هر یک از شما دربارۀ دیگری خیرخواهی کند.****

گفتنی است که دائره این همکاری و همیاری، به محیطی که در آن زندگی می کننـــد

 محدود نیست؛ بلکه خیر ونیکی منتظران به محیط های دورترو نیازمندان شهرهای

 دیگر نیز می رسد؛ زیرا در پرتو روح انتظار،هیچ جدایی و دوگانگی ای بین افراد

 احساس نمی شود.

4.افرادی که عضو جامعه منتظر هستند، باید به جامعه رنگ وبوی مهدوی بدهند و

 نام ویاد امام را در همه عرصه ها منتشر کنند و گفتار وکردار امام را به عــــنوان

سرآمد همه سخنان و شیوه ها به نمایش عمومی بگذارند که بدون تردید موردعنایت

 ولطف ویژه امامان(ع) خواهند بود.

عبد الحمید واسطـتی از یــاران امــام باقر (ع) به آن حضــرت

 می گوید:«ما در انتظار امر فرج همه زندگی خــود را وقــف

 کردیم؛به گونــه ای که برای بعضــی از ما مشــکلاتــی را به 

همراه داشته است».

امام(ع) در پاسخ او می فرماید:

ای عبدالحمید! آیا گمان می کنی که خداونــد راه رهــــــایی [از 

مشکلات] را بــرای  آن بنــده ای که خــود را وقــف خــداونــد 

کرده باشد، قرار نداده است؟ آری؛ به خدا قسم! خداونــد بــرای

 او راه چاره ای قرار خواهد داد. خداوند رحمـت کند بنــده ای 

را که امر[ولایت] ما را زنده دارد!.*****

سخن آخر اینکه جامعه منتظر باید بکوشند که در همه ابعاد زندگی اجتماعی، الگوی

 سایر اجتماعات  باشند وهمه زمینه های لازم برای ظهور منجی موعود را فراهـم 

کنند.

منابع و توضیحات:

*احتجاج، ج2، ش360، ص600.

**کمال الدین وتمام النعمة،  ج1، باب25، ح2،ص535.

***سوره آل عمران، آیه104.

****بحارالانوار، ج52، باب22، ح5،ص123.

*****همان، ح16، ص126.