مهدویت - انتظار(پاداش منتظران)

انتظار

پاداش منتظران

خوشا به حال آنان که چشم به راه خوبی ها نشسته اند! چه بزرگ است پاداش آنان که

 به انتظار موعود جهانی روزگار می گذرانند وچه شکوهمند است رتبه ومقام آنان که

 منتظر حقیقی قائم آل محمّد(ص)هستند!

بجاست که در بخش پایانی از فصل انتظار، از فضیلت و رتبه بی نظیر جرعه نوشان 

جام انتظار سخن بگوییم و نمونه هایی از کلمات پیشوایان دین را بیاوریم.

 امام صادق(ع) فرمود:

خوشا به حال شیعیان قائم ما[اهل بیت] آن ها که دردوران غیبت

 او، ظهورش را انتظار دارند ودرایام ظهورش سربه فرمـان او

 می آورند. آن ها دوستان خدایند که هیچ ترس و اندوهــی برای

 ایشان نخواهد بود.*

چه افتخاری از این برتر که مدال دوستی پروردگار را برسینه دارند.چرا باید گرفتار

 غم و اندوه شوند و حال آنکه زندگی و مرگ آن ها ارزشی گران پیدا کرده است؟

امام سجاد (ع) فرمود:

کسی که در زمـان غیبــت قائم ما بر ولایت ما اســتوار باشــد، 

خداوند پاداش هزار شهید از شهدای جنگ بدر و احـد را به او

خواهد داد.**

آری؛ آنان که در دوران غیبت برولایت امام زمان خود باقی بمانند و عهد و پیمــــان 

خــود با آن بزرگوار را استــوار دارند، ماننــد رزمنــدگـانــی هستنــد که در رکــاب 

پیامبر(ص) به نبرد با دشمنان خدا پرداخته ودر آن صحنه، به خون خود غلطیده اند.

منتظرانی که جان بر کف به انتظار یاری فرزند رسول خدا(ص) ایستاده اند، از هـم 

اکنون در خیمه جنگ ودر کنار امیر جبهه حق هستند.

امام صادق(ع) فرمود:

«اگر کسی از شما[شیعیان] بمیرد، در حالی که منتظر امر[فرجِ

 امام مهدی(عج)] باشد، همانند کسی است که در کنار قائم(عج) 

ودر خیمه اش بوده است؛سپس اندکی درنگ کرد و فرمود :« نه

، بلکه مانند کسی است که در کنار حضرت جنگیده وشمشیرزده 

است». سپس فرمود:«نه، به خدا قسم! بلکه مثل کسی اســت که

 در کنار رسول خدا (ص) به شهادت رسیده باشد».***

این گروه همان جماعتی هستند که قرن ها پیش، پیامبر بزرگ خدا آنها را برادران و

 رفقای خود خوانده است و دوستی و مودّت قلبی خود را نسبت به ایشان اعلام کرده

 است.

امام باقر(ع) فرمود:

روزی پیامبر در حضور گروهی از اصحـــاب خود فرمــــود:

«خدایا!برادران مـرا به من نشــان بده» واین جملــه را دو بار

 فرمـود . اصحــاب حضرت گفتنــد:«ای رسول خــدا! آیا مــا 

برادران تو نیستیم؟

فرمود:«نه؛شما اصحاب من هستید. برادران من قومی هستنـد

 در آخرالزمان که به من ایمان می آورند، در حالی که هرگـز

 مرا ندیده اند. خداوند، آن ها را به اسم خود وپدرانشان به من

 معرفی کرده است...استواری هر یک از ایشان در دین خـود 

از کندن خارهای گَوَن در شب تاریک و به دست گرفتن آتـش 

گداخته، سخت تر است. آن ها مشعل های هدایت هستنــــد که 

خــداونــد، آن هــا را از فتنــه هــای تیــره و تــار نجـــــــات 

می بخشد.****

پیامبر اسلام (ص) در جای دیگر در مورد ایشان فرمود:

آن ها رفقـای من و صاحبــان دوستــی و مودّت من وگرامـی

 تریت امت من نزد من هستند.*****

اینان که به چنین مقام ورتبه ای در نزد پیامبر (ص) دست یافته اند، به شرف خطاب

 حضرت دوست مشرف می شوند؛ آن هم ندایی که سرشار از محبّت وعشق اســت و

 بیانگر نهایت تقرّب و نزدیکی آن ها به محضر حضرت حق است.

امام باقر (ع) فرمود:

روزگاری بر مردم می آید که امامشان غایب خواهد بود،پــــس

خوشا حال آنان که در آن  زمان بر امر[ولایت] ما اســــــــتوار

بمانند.به راستی که کمترین پاداش آن ها این است که حضــرت 

پروردگار، آن ها را چنین ندا می دهد:«ای بندگان به ســرّ! من

[ و امام غایب] ایمان آوردید و او را تصدیق کردید؛ پس شما را

 بشـــارت باد به پاداش نیکوی من، شمـا به حقیقـــت بندگان من

هستید.اعمال شما را می پذیرم واز خطا های شما می گذرم وبه

[برکت] شما باران را بر بندگانم نازل می کنم وبلا را از ایشان

می گردانم. اگر شما [ در میان مردم ] نبودید، حتماً عذاب خود

 را[ بر مردم گنهکار] می فرستادم».******

ولی به راستی چه چیز منتظران را آرام می کند و انتظار آن ها را پایان می دهد؟ چه

 چیز روشنی چشم ایشان است و دل بی قرار آن ها را قرار و آرام می بخشد؟ آیا آنان

 که عمری به جادّه انتظار چشم دوخته اند ودر همین مسیر با همه سختی هایــــش راه

 پیموده اند تا به دشت سر سبز موعود منتظر پای گذارند به پاداشی کمتر ازهم نشینی

 با محبــوب و معشــوق خـود راضی می شــوند و چه فرجامی از این زیبــاتر و چه 

لحظه ای از این با شکوه تر؟!

امام کاظم (ع) فرمود:

خوشــا به حال شیعیــان ما! آنـان که در زمان غیبت قائــم ما به 

ریسمــان دوستی مــا، چنــگ زننــد و بر دوستــی وبـیزاری از 

دشمنانمــان استــوار بماننــد. آن ها از ما هستنــد و ما از آن ها. 

آن ها به پیشـوایی ما راضی شدند [وامامت ما را پذیرفتند] ومـا

 نیز به شیعــه بودن آن ها راضی و خشنــود شدیم. خوشــا حال 

ایشان! به خدا قسم! اینان در قیـامت با ما ودررتبه و درجه مــا

 خواهند بود.*******

منابع و توضیحات:

*کمال الدین و تمام النعمة، ج2، باب33، ح54، ص39.

**همان، ج2، باب31 ، ح6، ص592.

***بحارالانوار، ج52، ح16، ص126.

****همان، ح8، ص123.

*****کمال الدین و تمام النعمة، ج1، باب25، ح2، ص535.

******همان، باب32، ح15، ص602.

*******همان، ج2، باب34،ح5، ص43.