در ره عاشقی فدا بودی

در ره عاشقی فدا بودی

پیش از اینها تو باخدا بودی

گرچه گفتی کنیز زهرایی 

مادر شاه سر جدا بودی 

   ***

حرز تو یک نگاه فاطمه (س)شد

  قمرت خاک راه فاطمه (س)شد

گفته ای با علی که مولاجان

 پسرم هم سپاه فاطمه شد؟

   ***

روضه خوان غریب یعنی تو

مادر غم نصیب یعنی تو 

آنکه مرحم به  زخم حیدر شد 

چون هزاران طبیب یعنی تو 

   ***

بارها گفته ای به عباست 

از ادب،از وفا،فداکاری

که مبادا به ظهر عاشورا

دست خود از حسین (ع)برداری

   ***  

وچنین گفته ای زصدق وصفا 

تا رضای ولی رضای خداست 

مهر  تایید   پاسداری   تو

نقش لبخند سید الشهداست

   ***

باخبر تاشدی زعباست 

ناله از دل زدی برای حسین (ع

که ای بشیر از حسین گو بر من 

پسرانم همه فدای حسین 

   ***

لختی آرام گیر ام بنین 

دل دشمن ز روضه ات خون شد 

به گمانم که کربلا رفتی  

دست وپهلوی ساقی ات خون شد 

   ***  

وقت رفتن که آمده به سرت؟

که نگاهت جواب حیدر داد

به گمانم که حضرت زهراست

یا جواب تو شاه بی سر داد