باز قلم به سوی سفیر سه ساله شام میل دارد.....

یک دو سه شب ها اشک ها را می شمارم

این غصه ی بی انتهــــا را می شمــــــــارم

حالا که امشـــــب آمـــــدی با دست زخمی

بر صورت تو زخمهــــــــــا را می شمـــــــارم

خواب از دو چشمم رفته شبها تا بخوابـــــــم

برنیزه سرهای شمــــــا را می شمـــــــــارم

تا کـه حســــــاب دشمنــــــــانت را بدانــــــم

روی تن خــــــــود ردَ پا را می شمــــــــــــارم

هــــــر روز پای نیـــــــزه ی سرخ علمـــــــدار

این چشم های بی حیا را می شمـــــــــــارم

این دردهـــــــا آخــــــــر مــــــــرا از پا در آورد

این درد هـــای بی دوا را می شمـــــــــــــارم