اشعار بی بی سه ساله

کیست امشب در دل طوفانی او جا کند  

قطـــــــره های تاولش را راهی دریا کند 

گرد و خاکی گشته بود اما هنوز آئینه بود 

صفحه آئینـــــــه را فردای محشر وا کند 

مشتی از خاکستر پروانه نیت کرده است 

کنج این ویران سرا میخانه ای برپا کنــــد 

تار و پودی از لباس مندرس گردیده اش 

می تواند دیــــده یعقوب را بینا کنــــــــد 

او که دارد پنجه ای مشکل گشا قادر نبود 

چشم های بسته بابای خودرا وا کنـــــــــد 

گیسویش را زیر پای میهمانش پهن کـــــرد 

آنقدر فرصت نشد تا بوریا پیـدا کنــــــــــــد

خشت های این خرابه سنگ غسلش می شود 

یک نفر باید دوباره غسل یک زهــــــرا کند