مهدویت - انتظار(پاداش منتظران)

انتظار

پاداش منتظران

خوشا به حال آنان که چشم به راه خوبی ها نشسته اند! چه بزرگ است پاداش آنان که

 به انتظار موعود جهانی روزگار می گذرانند وچه شکوهمند است رتبه ومقام آنان که

 منتظر حقیقی قائم آل محمّد(ص)هستند!

بجاست که در بخش پایانی از فصل انتظار، از فضیلت و رتبه بی نظیر جرعه نوشان 

جام انتظار سخن بگوییم و نمونه هایی از کلمات پیشوایان دین را بیاوریم.

 امام صادق(ع) فرمود:

خوشا به حال شیعیان قائم ما[اهل بیت] آن ها که دردوران غیبت

 او، ظهورش را انتظار دارند ودرایام ظهورش سربه فرمـان او

 می آورند. آن ها دوستان خدایند که هیچ ترس و اندوهــی برای

 ایشان نخواهد بود.*

چه افتخاری از این برتر که مدال دوستی پروردگار را برسینه دارند.چرا باید گرفتار

 غم و اندوه شوند و حال آنکه زندگی و مرگ آن ها ارزشی گران پیدا کرده است؟

امام سجاد (ع) فرمود:

کسی که در زمـان غیبــت قائم ما بر ولایت ما اســتوار باشــد، 

خداوند پاداش هزار شهید از شهدای جنگ بدر و احـد را به او

خواهد داد.**

آری؛ آنان که در دوران غیبت برولایت امام زمان خود باقی بمانند و عهد و پیمــــان 

خــود با آن بزرگوار را استــوار دارند، ماننــد رزمنــدگـانــی هستنــد که در رکــاب 

پیامبر(ص) به نبرد با دشمنان خدا پرداخته ودر آن صحنه، به خون خود غلطیده اند.

منتظرانی که جان بر کف به انتظار یاری فرزند رسول خدا(ص) ایستاده اند، از هـم 

اکنون در خیمه جنگ ودر کنار امیر جبهه حق هستند.

امام صادق(ع) فرمود:

«اگر کسی از شما[شیعیان] بمیرد، در حالی که منتظر امر[فرجِ

 امام مهدی(عج)] باشد، همانند کسی است که در کنار قائم(عج) 

ودر خیمه اش بوده است؛سپس اندکی درنگ کرد و فرمود :« نه

، بلکه مانند کسی است که در کنار حضرت جنگیده وشمشیرزده 

است». سپس فرمود:«نه، به خدا قسم! بلکه مثل کسی اســت که

 در کنار رسول خدا (ص) به شهادت رسیده باشد».***

این گروه همان جماعتی هستند که قرن ها پیش، پیامبر بزرگ خدا آنها را برادران و

 رفقای خود خوانده است و دوستی و مودّت قلبی خود را نسبت به ایشان اعلام کرده

 است.

امام باقر(ع) فرمود:

روزی پیامبر در حضور گروهی از اصحـــاب خود فرمــــود:

«خدایا!برادران مـرا به من نشــان بده» واین جملــه را دو بار

 فرمـود . اصحــاب حضرت گفتنــد:«ای رسول خــدا! آیا مــا 

برادران تو نیستیم؟

فرمود:«نه؛شما اصحاب من هستید. برادران من قومی هستنـد

 در آخرالزمان که به من ایمان می آورند، در حالی که هرگـز

 مرا ندیده اند. خداوند، آن ها را به اسم خود وپدرانشان به من

 معرفی کرده است...استواری هر یک از ایشان در دین خـود 

از کندن خارهای گَوَن در شب تاریک و به دست گرفتن آتـش 

گداخته، سخت تر است. آن ها مشعل های هدایت هستنــــد که 

خــداونــد، آن هــا را از فتنــه هــای تیــره و تــار نجـــــــات 

می بخشد.****

پیامبر اسلام (ص) در جای دیگر در مورد ایشان فرمود:

آن ها رفقـای من و صاحبــان دوستــی و مودّت من وگرامـی

 تریت امت من نزد من هستند.*****

اینان که به چنین مقام ورتبه ای در نزد پیامبر (ص) دست یافته اند، به شرف خطاب

 حضرت دوست مشرف می شوند؛ آن هم ندایی که سرشار از محبّت وعشق اســت و

 بیانگر نهایت تقرّب و نزدیکی آن ها به محضر حضرت حق است.

امام باقر (ع) فرمود:

روزگاری بر مردم می آید که امامشان غایب خواهد بود،پــــس

خوشا حال آنان که در آن  زمان بر امر[ولایت] ما اســــــــتوار

بمانند.به راستی که کمترین پاداش آن ها این است که حضــرت 

پروردگار، آن ها را چنین ندا می دهد:«ای بندگان به ســرّ! من

[ و امام غایب] ایمان آوردید و او را تصدیق کردید؛ پس شما را

 بشـــارت باد به پاداش نیکوی من، شمـا به حقیقـــت بندگان من

هستید.اعمال شما را می پذیرم واز خطا های شما می گذرم وبه

[برکت] شما باران را بر بندگانم نازل می کنم وبلا را از ایشان

می گردانم. اگر شما [ در میان مردم ] نبودید، حتماً عذاب خود

 را[ بر مردم گنهکار] می فرستادم».******

ولی به راستی چه چیز منتظران را آرام می کند و انتظار آن ها را پایان می دهد؟ چه

 چیز روشنی چشم ایشان است و دل بی قرار آن ها را قرار و آرام می بخشد؟ آیا آنان

 که عمری به جادّه انتظار چشم دوخته اند ودر همین مسیر با همه سختی هایــــش راه

 پیموده اند تا به دشت سر سبز موعود منتظر پای گذارند به پاداشی کمتر ازهم نشینی

 با محبــوب و معشــوق خـود راضی می شــوند و چه فرجامی از این زیبــاتر و چه 

لحظه ای از این با شکوه تر؟!

امام کاظم (ع) فرمود:

خوشــا به حال شیعیــان ما! آنـان که در زمان غیبت قائــم ما به 

ریسمــان دوستی مــا، چنــگ زننــد و بر دوستــی وبـیزاری از 

دشمنانمــان استــوار بماننــد. آن ها از ما هستنــد و ما از آن ها. 

آن ها به پیشـوایی ما راضی شدند [وامامت ما را پذیرفتند] ومـا

 نیز به شیعــه بودن آن ها راضی و خشنــود شدیم. خوشــا حال 

ایشان! به خدا قسم! اینان در قیـامت با ما ودررتبه و درجه مــا

 خواهند بود.*******

منابع و توضیحات:

*کمال الدین و تمام النعمة، ج2، باب33، ح54، ص39.

**همان، ج2، باب31 ، ح6، ص592.

***بحارالانوار، ج52، ح16، ص126.

****همان، ح8، ص123.

*****کمال الدین و تمام النعمة، ج1، باب25، ح2، ص535.

******همان، باب32، ح15، ص602.

*******همان، ج2، باب34،ح5، ص43.

مهدویت - انتظار(آثار انتظار)

انتظار

آثار انتظار

بعضی گمان کرده اند که انتظارمصلح جهانی، افراد را در حالت سکون وبی تفاوتی 

قرار می دهدو منتظران، تا قیام اصلاح گری جهانی در مقابل بدی ها و پلیـــــدی ها 

واکنشی نخواهند داشت، بلکه ساکت و بی تفاوت، دست  روی دست خواهند گذاشـت 

و تماشاگر جنایت ها خواهند بود.

این نگاه یک نگاه سطحی وبه دور از اندیشه ودقت است؛ زیرا با توجه به آنچــه در 

حقیقت انتظار امام موعود و ویژگی های آن و نیز ابعـــاد انتــظار و ویژگی هــــای 

منتظران مطرح شد، روشن است که روحیه انتظار، آن هم با ویژگی های منحصــر

 به فرد و جایگاه بی نظیر امام مهدی(عج)نه تنها سکون و سردی  را به دنبال ندارد

، بلکه بهترین عامل حرکت و پویایی است.

انتظار، در منتظر غوغایی مبارک و حرکتی هدف دار پدید می آورد. هرچه منتظر،

 به حقیقت انتظار، نزدیک تر شود، سرعت حرکت او به سوی مقصد بیشتر خواهــد 

شد. در پرتو انتظار ، آدمی از خود محوری رهـــایی می یابـــد و خود را جزئــی از 

جامعه اسلامی می بیند؛ بنابر این می کوشد تا جامعه را در حد توان خود به صــلاح

 ودرستی نزذیک کند و وقتی جامعه ای از عناصر ی این چنین با هویّت تشکیل یابد،

 اجتماعی در جهت ترویج فضیلت ها پدید می آید و حرکت عمومی به ســوی اقامـــه 

خوبی ها، شکل می گیرد. در چنین محیطی که محیط صلاح وسازنـــدگی و فضــای

 امید بخشی و نشاط و عرصه تلاش و همیاری و همکاری اســــت، زمینــــه رشـــــد 

باورهای دینی و بینش عمیق مهدوی در افراد جامعه پدید می آید و منتــــظران که به 

برکت انتظار، در فساد محیط حل نشده اند بلکه هویّت دینی ومرزهای اعتقادی خــود 

را حفظ کرده اند، در برابر سختی ها و مشکلات دوران انتظار بردباری می کننـــد و

 به امید تحقق وعده حتمی الهی با پایداری، بلاها را به جان می خرند.

راستی کدام مکتب و مذهبی را می شناسید که برای پیروان خود چنین مسیر روشنـی

 را ترسیم کرده باشد؟ مسیری که با انگیــزه ای الهی پیمــوده می شـود و در نهایــت 

پاداشی بس بزرگ را به ارمغان می آورد.

مهدویت - انتظار(وظایف منتظران-4.وحدت و همدلی)

 انتظار

وظایف منتظران

4 وحدت و همدلی

از وظایف تک تک افراد قبیله انتظار که بگذریم، جمعیت منتظـــران نیز باید طرح و

برنامه ای داشته باشند که در راستای اهداف امام و حجّت الهی باشد. به بیان دیگـــر 

اجتماع منتظر، لازم است تلاش و حرکت خود را در مسیر رضایت رهبر موعـــــود

 قرار دهد.

بنابراین جامعه منتظر برآن است که عهد وپیمان خود با امام را به انجام رسانــــد، تا 

زمینه مناسب برای ظهور دولت مهدوی فراهم شود.

امام عصر(عج) در یکی از بیانات خود به چنین جمعیتـــی این 

گونه بشارت داده است:

اگر شیعیان ما – که خداوند آنان را در راه اطاعتش یاری دهد 

– در وفای پیمانی که ازایشان گرفته شده، یکدل ومصمم باشند

،البتّه نعمت دیدار، از آنان به تاخیر نمی افتد و سعادت ملاقات

ما برای آنها با معرفت کامل و راستین به ما، تعجیل می شود.*

 آن عهد وپیمان، همان است که در کتاب خدا و سخنان نمایندگان خدا آمده است که 

 مهم ترین آن ها را بیان می کنیم.

1.  

      1. تلاش در جهت پیـروی از امامــان(ع) و دوستـــی با دوستـــــان آن بزرگواران و 

                                                                                                                                                                                                                                                                               بیزاری  جستن از دشمنان آن ها.

امام باقر(ع) از پیامبر خدا(ص) روایت کرده است که فرمود:

خوشا حال آنکه قائم خاندان مرا درک کند؛ در حالی که پیـش از

 قیــام ، از او پیــــروی کرده باشنــد وبا دوستان او دوستـی وبا

 دشمنان او دشمنی نموده باشد! آن ها رفیقان من و اهل دوستــی

 و محبت من و گرامی ترین امت من نزد من در روز قیامـــــت

 هستند.**

2.جمعیت منتظران در مقابل بدعـــت ها وانحـــراف ها در دین و رواج منکـــرات و

 زشتی ها در سطح جامعه، بی تفاوت نیستند. نیز در برابر فراموش شدن  سنّت های

 نیکو و ارزش های اخلاقی از خود واکنش نشان می دهند. این، پیمانــی است که بر

 اساس تعالیم قرآن بر دوش منتظران نهاده شده است.

خداوند می فرماید:

وَ لتَکُن مِّنکُم اُمَّةٌ یَدعُونَ اِلی الخیرِ وَ یَامُرُونَ

 بِا لمَعرُوفِ وَ یَنهَونَ عَنِ المُنکَرِ وَ اُولَئکَ هُمُ

 المُفلِحُون؛***

باید که از میان شما گروهی باشند که به خیر دعوت کنند و امر

 به معروف ونهی ازمنکر کنند؛ اینان رستگارانند.

بایــد کــه از میــان شمــا گــروهــی باشنــد کــه بــه خــیر دعــوت کننـــــــد و امــر

 به معروف ونهی ازمنکر کنند؛ اینان رستگارانند.

بدون شــک، سنت های اسلامی از مصـــادیق «خیر»و«معــروف» وبدعـــت ها از

 نمونه های روشن «منکر» هستند.

3.جامعه منتظر در برخورد با دیگران وظیفه دارد که تعاون وهمکاری را سرفصل

 برنامه های خود قرار دهئ. افراد ین جامعه به دور از تنگ نظری و خود محوری، 

 پیوسته حال فقرا ونیازمندان جامعه را پی گیری می کنند وا آنان بی خبر نمی مانند.

گروهی از شیعیان از امام باقر(ع) در خواست نصیحت کردند ؛

 حضرت فرمود:

از میان شما آنکه نیرومند اســت، ضعــیف را یاری کنــد و آنــکه بی نیــاز اســت با

 نیازمندتان مهربانی ورزد و هر یک از شما دربارۀ دیگری خیرخواهی کند.****

گفتنی است که دائره این همکاری و همیاری، به محیطی که در آن زندگی می کننـــد

 محدود نیست؛ بلکه خیر ونیکی منتظران به محیط های دورترو نیازمندان شهرهای

 دیگر نیز می رسد؛ زیرا در پرتو روح انتظار،هیچ جدایی و دوگانگی ای بین افراد

 احساس نمی شود.

4.افرادی که عضو جامعه منتظر هستند، باید به جامعه رنگ وبوی مهدوی بدهند و

 نام ویاد امام را در همه عرصه ها منتشر کنند و گفتار وکردار امام را به عــــنوان

سرآمد همه سخنان و شیوه ها به نمایش عمومی بگذارند که بدون تردید موردعنایت

 ولطف ویژه امامان(ع) خواهند بود.

عبد الحمید واسطـتی از یــاران امــام باقر (ع) به آن حضــرت

 می گوید:«ما در انتظار امر فرج همه زندگی خــود را وقــف

 کردیم؛به گونــه ای که برای بعضــی از ما مشــکلاتــی را به 

همراه داشته است».

امام(ع) در پاسخ او می فرماید:

ای عبدالحمید! آیا گمان می کنی که خداونــد راه رهــــــایی [از 

مشکلات] را بــرای  آن بنــده ای که خــود را وقــف خــداونــد 

کرده باشد، قرار نداده است؟ آری؛ به خدا قسم! خداونــد بــرای

 او راه چاره ای قرار خواهد داد. خداوند رحمـت کند بنــده ای 

را که امر[ولایت] ما را زنده دارد!.*****

سخن آخر اینکه جامعه منتظر باید بکوشند که در همه ابعاد زندگی اجتماعی، الگوی

 سایر اجتماعات  باشند وهمه زمینه های لازم برای ظهور منجی موعود را فراهـم 

کنند.

منابع و توضیحات:

*احتجاج، ج2، ش360، ص600.

**کمال الدین وتمام النعمة،  ج1، باب25، ح2،ص535.

***سوره آل عمران، آیه104.

****بحارالانوار، ج52، باب22، ح5،ص123.

*****همان، ح16، ص126.

مهدویت- انتظار(وظایف انتظاز. 3 - یاد امام)

انتظار

وظایف انتظار

3یاد امام

آنچه منتظران را در کسب معرفت ِ امام وپیروی از آن بزرگوار یاری می دهــــــد و

 پایداری در راه انتظار را به دنبال دارد، پیوستگی و ارتبــاط مداوم با آن طبیعــــــت 

جان ها است.

به راستی وقتی آن امام مهربان امّت، همیشه وهمه جا به حال شیعیان خو نظر دارد و

 لحظه ای آنها را از یاد نمی برد، آیا رواست که دلدادگان روی او به دنیا و تعلّقات آن

 سر گرم شوند واز آن عزیز، غافل وبی خبر بماند؟ راه ورسم دوستی ومحبّــــــت آن

 است که در همه حال او را بر خود و دیگران مقـــدم بدارند . وقتی بر سجـــــاده دعا 

می نشینند، از او آغاز نمایند و برای سلامتـــــی و فرج آن حضــــرت دعا کننـــد که 

آن بزرگوارخود فرمود:

برای تعجیل فرج بسیاردعا کنید که فرج شما در همان است*

وباید همواره زمزمه کنند:

اَللّهُمَّ کُن لِوَلیکَ الحُجَّةِ بنِ الحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیهِ

 وَ عَلی ابائهِ فِی هذِهِ السّاعَةِ وَفی کُلِّ ساعَة وَلیاً

 وَ حافِظاً وَ قآئداً و ناصـراً ودلیــلا وَ عَینـاً حَتّی

 تُسکِنَهُ اَرضَکَ طَوعاً .َ تُمَتِّعَهُ فیها طَویلا؛**

خدایا! برای ولی خود، حجت بن الحسن  -  که درود تو بر او و

 پدرانش  باد -  در این ساعت و در همه ساعات، سر پرست و

نگهبانو رهبر و یاور و راهنما و دیده بان باش، تا[آن زمان که]

 او را در زمین  خود با میل و رغبت جای دهی، وبرای مدتی

 طولانی اورا در زمین بهره مند سازی.

منتظر حقیقی، هنگام صدقه دادن ، ابتدا سلامتی وجود شریف امام خود را در نظـــــر 

می گیرد و به هر بهانه ، دستِ توسّل به دامن پر مهر او می زند و به اشتیاق ظهــور

 مبارک او ودیدن جمال بی مثالش ناله سر می دهد:

عَزیزٌ عَلَی ان اَرَی الخَلقَ وَ لا تُری؛***

سخت است بر من که همه را ببینم وتو دیده نشوی.

رهرو راه انتظار در مجالسی که به نام آن محبوب دل ها تشکیل می شود، حضـــور 

می یابد تا ریشه های محبت او را در دل خود محکم تر کند و به مکان هایی  ماننــد 

مسجد سهله و مسجد جمکران و سرداب مقدس مه منسوب به امام عصر(عج) است، 

رفت و آمد می کند.

از زیباترین جــلوه های یاد امام مهدی(عج) در زندگی منتظران ظهورش، آن اســت 

که هر روز با او تجدید عهد کــرده، پیمان وفاداری ببندند واستواری خــود را بر آن 

عهد اعلام کنند.

 در فرازی از دعای عهد چنین می خوانین:

َاللّهُمَّ اِنّی اُجَــدِّدُ لَهُ فی صَــبیحَة ِ یومـی هـذا وَما 

عِـشتُ مِن اَیامی عَهـداً وَ عَـقــداً وَ بَـیعَـةً لَـهُ فـی 

عُـنُـقی لااَحُــولُ عَـنـهــا وَ لا اَزوُلُ اَبَــداً. اَللّهُــمَّ

 اجعَلنی مُن اَنصارِهِ وَاَعـوانِهِ وَ الـذّابّیــنَ عَـنهُ وَ 

المُسارِعینَ اِلَیهِ فی قَـضاءِ حَوائِجِه و المُمتَـثِـلینَ

لاَوِامِرِه  وَ المُحامینَ عَنه وَ السّابِقینَ اِلی اِرادَتِهِ

 وَ المُستَشهِدینَ بَینَ یدَیهِ؛****

با خدایا ! من در بامداد این روزو تمام دوران زندگی ام ، عهد و

پیمان و بیعتی را که از آن حضرت بر گردن دارم ، با او تجدید 

می کنم که هرگز از آن عهد و بیعـــــت بر نگردم و بر آن پایدار

 بمانم. بار خدایا! مرا از یاران وکمک کاران آن حضـــــــرت و

مدافعان ازحریم مقدس اووشتاب کنندگان به سوی او برای انجام

 خواسته هایش واطاعت کنندگان ازدستوراتش و حمایت کنندگان 

از وجود شریفش و سبقت جویان به سوی خواسته اش و شهیدان

 در رکاب حضرتش قرار ده.

اگر کسی پیوسته این عهد را بخواند و از عمق جان به مضامین آن پای بند باشـــــــد،

هرگز به سستی گرفتار نمی شود و در تحقق آرمان های امام خود و زمینـــــه سازی

 برای ظهور آن بزرگوار ، لحظه ای از پای نمی نشیند و به راستـــــی که شایســــته

 حضور در میدان یاری آن ذخیره الهی خواهد بود.

امام صادق (ع) فرمود:

هر کس چهل بامداد، خدا را با این [دعای]عهد بخواند، از یاوران قائم ما خواهـــد بود

 و اگر پیش از ظهورآن حضرت بمیرد، خداوند او را از قبرش بیرون آورد[وقائم(ع)

 را یاری دهد]...

منابع و توضیحات:

*کمال الدین وتمام النعمة، ج2، باب45، ح4، ص237.

**مفاتیح الجنان، اعمال شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان.

***همان، دعای ندبه.

****همان، دعای عهد.

اشعار خانم زینب (س)-حسین جان بعد تو دیگر خمیده قامت خواهر

 هوای وصل دلبر را به سر دارم در این شبها

رسیده جان من برلب دگر سیرم از این دنیا 

حسین جان بعد تو دیگر خمیده قامت خواهر

بمیرد از غمت زینب همین امروز یا فردا

اگر مویم سپید است و اگر من تار می بینم

دلیلش هجر تو بوده ، کجایی ماه بی همتا ؟

در این یکسال و نیم از بعد عاشورا شده کارم

بگیرم مجلس روضه ، کنم بزم عزا برپا

لباس خونی ات را باز روی سینه ام دارم

دوباره یادم افتاده غروب روز عاشورا

به زور ضربه ی نیزه ز روی اسب افتادی

سپاهی حلقه زد دورت شدی در قتلگه تنها

خودم دیدم که قاتل خنجری را دست و پا می کرد

خودم دیدم که می آمد به روی سینه ات با پا

خودم دیدم ز روی تل که می لرزید دستانش

جدا می کرد رأست را به پیش مادرم زهرا

برادر جان پس از تو خیمه هایت سوخت در آتش

عدو خوشحال و طفلانت فراری در دل صحرا

به دست دشمنت عمامه و  انگشترت دیدم

میان عده ای بوده سر پیراهنت دعوا

مرا با کعب نی از کوفه میزد دشمنت تا شام

به زیر تازیانه ناله ی من بوده : «واجدّا..»

به روی نیزه تا دیدم جبینت غرق در خون است

به پای چوبه ی محمل شکستم من سر خود را

ز بام خانه های شام آتش بر سرم افتاد

ولی دستان بی جان و کبودم بسته بود آنجا

جسارت شد به دختر ها میان بزم و محفل ها

به پیش دیدگانِ خونی و شرمنده ی سقا

عدو ما را میان کوچه های شام می گرداند

شکسته شد غرور ما میان آن یهودی ها

" گدایی می کنم هرشب ، سر کویِ تو یا زینب

گدایی می کنم تا کربلای من شود امضا "